Yunanistan krizinin son perdesi Euro'nun uzun vadede hayatta kalabileceğine dair korkuların yeniden canlandırmıştır, özellikle de Avrupa'nın finans merkezi Londra'da.
Yunanistan'ın iflas etmesi veya bloktan ayrılmasından kaynaklanan risklerin bir kez daha belirmesi, bölgenin yedi yıl süren kriz ertesinde düzlüğe çıkmak üzere ve kendi içerisindeki dengesizlikleri ortadan kaldırmak üzere olduğuna dair işaretlerin filizlendiği bir döneme rastlamıştır.
Şüpheci yaklaşım sergileyen çevrelere göre, Yunanistan'ın kurtarma programını allak bullak etmeye kendisini adamış bir solcu hükümetin gövere gelmesi 19 ülkeden oluşan bloğun sorunlarının başlangıcı niteliğindedir. Güney ülkeleri kemer sıkma politikalarına başkaldırırken, topluluğun ana para kaynağı Almanya daha fazla yardım yapmayı reddetmektedir.
Atina ile Berlin arasında geçen hararetli ve yoğun görüşmeler ertesinde Yunanistan'ın yardım programını dört ay daha uzatabilmeyi başarabilmesi Avrupa'nın en zayıf halkasının uluslararası kreditörlerden aldığı paraları ödeyemeyeceği korkularını dindirememiştir.
Ortak para birimini kullanan ülkeler, ekonomilerinin rekabet edebilirliğini kaybetmesi durumunda elleri kolları bağlı kalmaktadır - bu durum daha önce de, Euro uygulamasının başladığı ilk on yıllık dönem içerisinde, güney ülkelerinde ortaya çıkmıştı. Üye ülkeler arasında büyük mali transferleri sağlayacak bir mekanizma bulunmamaktadır.
Böyle bir ortam içerisinde uygulanması muhtemel tek bir seçenek kalmaktadır ve o da (ücretlerin ve emeklilik maaşlarının kesilmesinin yanı sıra kamu harcamalarının düşürülmesi aracılığıyla) iç devalüasyona gitmektir.
Politik gösterilerin radikal kuvvetlerini körükleyen tasarruf tedbirleri artık demokratikliğini kaybediyor gibi görünmektedir. Sadece Yunanistan'a has olmayan bu uygulamalar haricinde geçerli alternatif bir çıkar yol bulunmamaktadır.
Bir analizciye göre "Euro Bölgesi için arzulananların uygulanması mümkün olmayabilir".