Bugün Avrupa Birliği ve Türkiye birbirine ihtiyaç duymaktadır. Brüksel'deki yetkililer (Almanya Başbakanı Angela Merkel tarafından desteklenenler), Ankara'nın göçmen krizini çözmekte anahtar rolü üstlendiğini savunmaktadır.
Geçen sene Avrupa kıyılarına bir milyondan fazla kişi yasadışı yollardan ulaşmıştır. Bunların büyük bölümünü botlarla Türkiye'den Yunanistan'a gelenler oluşturmaktadır. Türkiye ise ülkedeki üç milyona varan Suriyelilerin ihtiyaçları karşılamak için Avrupa Birliği'nin parasına ihtiyaç duymaktadır.
Türkiye, bu anı uzun yıllardır arzuladığı Avrupa Birliği üyeliği yolunda atılan bir adım olarak da görmektedir. Avrupa ile yapılan ıstırap verici derecede uzayan müzakerelerin neticelenmesi 78 milyon Türk'ün topluluk içerisinde serbest bir şekilde ikamet edebilmesi ve çalışması anlamına gelecektir.
Peki Şu An İçin Plan Ne?
Brüksel'de yapılan toplantılar neticesinde hazırlanan anlaşmaya göre Yunanistan'a erişen göçmenlerin tamamı Türkiye'ye geri gönderilecektir. Türkiye'ye gönderilen her göçmene karşılık Türkiye'den bir Suriyeli AB'ye yerleştirilecektir - tabi ki bu yerleştirme işlemi sadece anlaşmaya imza atan ülkeler içerisinde gerçekleştirilecektir.
Karşılığında ise Avrupa Birliği, Türk vatandaşlarına uyguladığı vize gereksinimi 2016 yılının Haziran ayına doğru kaldıracak (İngiltere'ye girişi kapsamamaktadır), Türkiye'ye ödenmesi planlanan paranın transferi hızlandırılacaktır ve Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne girişi konusundaki görüşmeleri önü açılacaktır.
Ancak işler göründüğü kadar kolay değildir. Türkiye'nin her şeyden önce biyometrik pasaporttan tutun da adli konulara kadar 72 değişik alanda gerekli düzenlemeleri tamamlaması gerekmektedir.
Avrupa Parlamentosu Tartışmalara Sahne Oluyor
Türkiye'ye yeni olanaklar tanınmasına karşın, Euro Bölgesi Kominyonu Başkan Yardımcısı Franz Timmermans, "Türkiye'ye serbestçe giriş vermiyoruz" demektedir. Avrupa Parlamentosu'nun bir bölümü Türkiye'nin tam üyeliği konusunda şüpheci olduklarını ifade etmiştir.
İngiltere Maliye Bakanı George Osborne, "Biz de istememiz durumunda, diğer ülkeler gibi, veto hakkımızı kullanabiliriz" ifadesini kullanmıştır. Osborne, Türkiye'nin kulübe kabul edilmesinin şu aşamada masada olmadığını da sözlerine eklemiştir. İngiltere'nin aslında resmi tutumu Türkiye'nin topluluk üyeliğinin desteklenmesi yönündedir. İngiltere Başbakanı David Cameron 2010 yılında ülkeye yaptığı ziyarette Fransa ve Almanya'ya seslenerek Ankara'yı dışlamamaları gerektiğini belirtmişti.
Tüm bunlara rağmen, Türkiye'nin tam üyeliği halen ufukta bile görünmemektedir. Bunun nedeni üyelik sürecinde aranılan kriterlerin tamamının yerine getirilmesi gerektiğidir. Avrupa Topluluğu bir çok konuda kural getirmektedir ve Türkiye onca yıla rağmen bunların çok azını gerçekleştirebilmiştir.
İş sadece yasaların çıkarılması ve bunların hayata geçirilmesi ile de bitmemektedir. Avrupa Komisyonu'nun 2015 yılı raporu bunun en bariz kanıtıdır. Raporda insan hakları ihlalleri ve özgürlüklere getirilen kısıtlamalar gibi pek çok konuda endişe belirtilmiştir. Bir de Güney Kıbrıs meselesi vardır ki, o da durumu iyice karmaşık hale getirmektedir.
Avrupa Komisyonu'nun daha önce aldığı karara göre önümüzdeki beş yıl içerisinde yeni üye alınmayacaktır. Ankara ne kadar heveslenirse heveslensin, Türkiye'den Avrupa'ya yaşanacak büyük göç korkusu da Avrupalı politikacılar için gerek ekonomik anlamda gerekse sosyal anlamda bir engel teşkil etmektedir. Görünüşe bakılırsa göçmen krizi kozu Türkiye'nin Avrupa kapısını açmasına yeterli değildir.