Yunanistan'ın şu an yaşadığı kriz, daha önceki hükümetin cumhurbaşkanlığı için seçtiği adayın ülkenin parlamentosunda yapılan üç oylamada yeterli oyu toplayamaması ile başlamıştır. Aralık ayıdan yaşan bu çıkmaz, solun radikal koalisyonu Syriza 'nın Ocak'ta yapılan genel seçimlerden galibiyetle çıkmasına ve parlamento içerisindeki en büyük çoğunluğu elde ederek hükümeti kurması ile neticelenmiştir. Zyriza'nın bu güce kavuşmasında tasarruf tedbirlerinin ortadan kaldırılacağı, ülkenin itibarının geri kazanılacağı, "insani kriz"in sonlandırılacağı, özelleştirmenin durdurulacağı ve dışarıya olan borçların (Euro Bölgesi'nin diğer vatandaşlarının paraları) yarısının tıraşlanacağı vaatleri önemli rol oynamıştır. Bu sözler, anlaşılabilir bir şekilde, Yunan halkının bir hayli ilgisini çekmiştir - tabi aynı durum diğer Euro Bölgesi hükümetleri ve Uluslararası Para Fonu için söylenemez.
Şubat ayından bu yana Yunanistan hükümeti, ileride finansal sorunlarını aksatmadan yerine getirebileceği, makul ve başarı şansı olan (kreditörlerin gözünde) planlar sunma çabasındadır. IMF ve Avrupa Topluluğu tarafından sağlanan kurtarma yardımının son diliminin alınarak iflasın durdurulabilmesi için Salı gününe kadar (30 Haziran 2015) süre kalması Almanya'dan "savaş tazminatı" almak veya borçların hafifletilmesi talep etmek gibi olasılıkları otomatikman devre dışı bırakmaktadır. Her şey bir yana, Yunanistan beklediği bu paraya kavuşsa bile Syriza hükümeti kredi konusunda dış piyasaların güvenini kazanana dek ülkenin ayakta kalabilmesi ancak yeni borçlar sayesinde gerçekleştirilebilir.
Şu aşamada işlerin geldiği noktada Yunanistan'ın katma değer vergisi konusunda toprak kazandığı ve zenginlerde alınan vergilerin yükseltilmesini teklif ettiği görülmektedir. Fakat kreditörler ise gerçekleştirilen kamu harcamalarında daha da geniş kısıntılar uygulanmasını istemektedir (kullandığınız sözcükleri istediğiniz kadar değiştirin bunun özü tasarruf tedbiridir!). Yunanistan'ın vergilendirme konusunda pek de hatırı sayılabilir bir üne sahip olmaması zenginlerin varlıklarını rahatça gizleyebilecekleri ve yasal olarak belirlenen çerçevedeki tüm açık noktaları menfaatlerine değerlendirerek vergi kaçırabilecekleri endişelerine yol açmaktadır. Yani kreditörlerin bu vaadi dikkate almamaları sürpriz değildir. Eğer bu görüş farklılıkları devam ederse, iflas kaçınılmaz hale gelecektir.
Yunanistan'ın iflas etmesi bizleri bilinmez denizlere sürükleyecektir. Çok acil bir şekilde yeni bir kural düzenlemesi yapılamaması durumunda (gerçi bu yönde bir değişiklik üzerinde anlaşmaya varılabilse bile kalan süre göz önüne alınacak olursa ancak bir mucizeye ihtiyaç vardır) Yunanistan iflası takiben Euro'dan ayrılmaya zorlanacaktır. Euro uygulamasına katılımın kalıcı bir değişiklik anlamını taşıması gerektiğinden Yunanistan'ın ortak para birimin terk etmeye zorlanmasını biraz problem hale getirecektir. Benim tahminime göre işler bu noktaya gelmeyecek. Kreditörlerin, Yunanistan'a karşı aşırı derecede büyük bir sabır sergilemeleri ülkenin Euro içerisinde kalması konusunda ellerinden gelen her türlü yardımı yapacaklarını işaret etmektedir. Aslına bakarsanız Yunanistan bölge içinde kalabilmesi için belirlenen kriterleri sağlayamadığı dolayısıyla bile şutlanabilir fakat tabi ki bu bambaşka bir konu. Yunanistan ekonomisi bugün Euro Bölgesi'nin on beşte birini oluşturmaktadır. Küresel Finansal Krizi atlatmış Euro Bölgesi, Yunanistan'ın ayrılması ile çöküşe girmeyecektir. Yunanistan'ın Euro Bölgesi'ne duyduğu ihtiyaç bloğun bu ülkeye duyduğu ihtiyaçtan bir hayli fazladır. Zyriza, zaferini ilan ettiği en popüler dönemde bile (buna halkın genel kanaatinin de aynı doğrultuda olduğunu eklemek yerindedir) Euro dahilinde kalmayı dilediğini ifade etmiştir. Yunanistan'ın kendi borçlarını başkalarına ödetmek konusunda ısrarcı olması bu arzularını büyük bir riske atmaktadır.