İspanya Küresel Finansal Kriz zamanında patlayan konut ve inşaat balonlarından dolayı ekonomik açıdan çok zor zamanlar geçirmiştir. Ülke Avrupa Birliği ve Uluslararası Para Fonu'ndan kurtarma yardımı almaktan kurtulsa da bankalarını ayakta tutabilmek için finansal destek talep etmek zorunda kalmıştı. Kriz ülke ekonomisinin rayından çıkmasını engelleyecek reform paketlerini ve tasarruf tedbirlerini de beraberinde getirmişti. İşsizlik oranının %27 seviyesine tırmandığı (2013 yılının 1inci çeyreği) ülkede bu kararlar doğal olarak hiç de hoş karşılanmamıştı. İspanya'da uzun vade işsizlik %16.4 düzeyindedir (1976-2015 yılları arasındaki dönemde).
Demokratik ülkeler arasında sıkça gözlendiği gibi, iktidarda olan partilerin hiçbiri ekonomik zorlukları çözecek sihirli bir formül üretememiştir. Seçmenlerin hoşnutsuzluğu yeni politik partilerin doğmasına yol açmıştır.
İktidardaki Halk Partisi (Popular Party) Pazar günü yapılan genel seçimlerde %28.7 oranında oy toplasa da tek başına hükümeti kurabilmek için yeterli çoğunluğa ulaşamamıştır. Sosyalist İşçi Partisi aldığı %22 oy ile ikinci büyük parti olma özelliğini korumuştur. Diğer taraftan, kemer sıkma politikaları karşıtı Podemos %20.7 ve Ciudadanos %14 oy toplamayı başarmıştır.
İspanya parlamentosu 350 koltuk bulunmakta ve yeni dağılıma göre Halk Partisi 123, Sosyalist İşçi Partisi 90, Podemos 69 ve Ciudadanos 40 temsilci sokabildi (geriye kalan 28 koltuk ise bağımsız adaylar ve daha küçük partiler tarafından kazanıldı).
Hiçbir partinin iktidar olabilmek için gereken çoğunluğu temin edememiş olması partilerin aralarında görüşme yaparak bir koalisyon hükümeti kurmaya çalışacakları anlamına gelmektedir. Podemos tarafından yapılan açıklamada İspanya'daki iki partili (diktatör Franco döneminin sona ermesinden bu zamana süregelen) sistemin sona erdiği ifade edilmiştir.