İngiltere’de, Avrupa Birliğinin yaşadığı başarısızlıklar pek çok politikacı tarafından eleştiri malzemesi olarak kullanılmaktadır. Bu başarısızlıklar, Westminster’in noksanlıklarından kaynaklan eleştirilerin oklarını çevirmek ve yanlışlıkları Brüksel’e yıkmaya da yardımcı olmaktadır. Uzun süreli bu deneyin sonuçları “Euro karşıtları” denilen bir grubun doğmasına da sebep olmuştur. Bu kişilere politika koridorunun her bölgesinde, solun en uç noktasındaki İşçi Partisinden tutun da aşırı sağı temsil eden Muhafazakâr Parti içerisinde, rastlamanız mümkündür.
Euro’yu kötüleme sporunun zaman içerisinde büyük popülerlik kazanması İngiltere’de Muhafazakar Parti (UKIP), Fransa’da ise Ulusal Cephe (FN) partisi gibi grupların kampanyalarını açık bir şekilde Avrupa Birliğinden ayrılma düşüncesi üzerine yoğunlaşmalarına neden olmuştur. 28 ülkeden oluşan Avrupa Topluluğunun her birisi içerisinde Brüksel’in mutlak kontrolünü bitirmek için çaba sarf eden ve kontrolü yeniden eline almayı destekleyen partiler veya oluşumlar mevcuttur. Öte yandan, yönetimde bulunan partilerin neredeyse hemen hepsi ülkelerinin AB içerisinde kalmasını ve topluluğun sağladığı faydalardan nasibini almasını istemektedir – İskoçya Milliyetçi Partisi bile, en düşünülemez olanın gerçekleşmesi ve İngiltere ile yollarının ayrılması halinde bile AB üyeliğini korumak taraftarıdır.
Avrupa Topluluğu üyeleri hafta sonunda yapılan seçimlerde kendilerini Avrupa Parlamentosunda temsil edecek kişileri belirlemişlerdir. Sandıklardan çıkan sonuçlar hükümet partilerinin ciddi oranlarda kan kaybettiklerini işaret etmektedir. Avrupa Topluluğundan ayrılmak isteyen ve aşırı sağ partiler seçimlerden iyi sonuçlar elde etmiştir. Örneğin İngiltere Muhafazakar Partisinin oyları yönetimdeki partilerden fazladır. Benzer bir şekilde Fransa Ulusal Cephesi de sandıktan lider olarak çıkmıştır. Seçimlerden böyle bir tablonun ortaya çıkmasının temelinde politik memnuniyetsizlik, kemer sıkma politikalarına duyulan öfke, AB içerisine gelen göçmelerin sayısındaki artışa yönelik endişeler (özellikle de doğudan) ve topluluk üyesi olmanın sağladığı yararların ne derece fazla olduğunun topluma net olarak anlatılamaması yatmaktadır.
David Cameron, eğer gelecek yıl düzenlenecek olan seçimlerde yeniden göreve getirilmesi durumunda AB üyeliğine devam edilip edilmemesi konusunda referanduma gitme sözü vermişti (bana göre büyük bir hata). Bu referandumun İngiltere’nin AB ile yapacağı (ülkenin birlik içerisindeki konumuna yönelik) görüşmeler ertesinde gerçekleştirilmesi planlanmaktadır. Camaron’un hatırlaması gereken nokta, İngiltere ile diğer 27 üyeyi bağlayan anlaşmaları değiştirmenin peşinde koşamayacağıdır. Öte yandan, UKIP ve FN tarafından elde edilen zaferlerin yarattığı şok dalgası kendisine Avrupa Topluluğu içerisinde yer arayan yatırımların etkilenmesine de yol açabilir. Tabi bu durum iktidarda bulunan hükümet partilerinin seçmenlerine şirin görünebilmek için kozmetik reformlar gerçekleştirmeli ile de sonuçlanabilir. Hatta UKIP’in başarısı Cameron’un lehine bir hava yaratarak Avrupalı liderleri topluluk anlaşmaları üzerinde reformlar yapmaya ikna edebilir. Eğer yapılan reformlardan başarılı sonuçlar alınırsa, Euro karşıtı olanların gemilerine güç veren rüzgârlar da hafifleyebilir.